Het pad naar grootsheid is niet geplaveid met zekerheid.
Het wordt blind uitgekerfd,
met trillende handen,
in landen die geen enkele kaart durft te benoemen.
Zij die elke stap kennen voordat ze hem zetten,
verlaten nooit de kust.
Ze bouwen steden van veiligheid,
muren van plannen,
forten van voorspelbaarheid
maar grootsheid leeft daar niet.
Grootsheid roept vanuit de mist,
vanaf de rand van de afgrond,
vanuit de donder waar het verstand eindigt.
Ze eist dat je loopt waar de grond nog niet gevormd is,
dat je je vlag plant in een bodem die je misschien niet zal dragen.
Ze eist dat je de horizon uit het oog verliest
en vertrouwen vindt in het rijzen van je eigen adem.
Zekerheid is een warm bed,
een gesloten deur,
een zacht vergeten.
Onzekerheid
onzekerheid is de wilde trom
die bonkt in de botten van hen die durven.
Zij die het pad bewandelen voelen de beving bij elke stap.
Ze twijfelen.
Ze vrezen.
Ze vallen.
Maar ze staan op, met ogen die in vuur en vlam staan,
omdat ze weten:
Stilstand is dood.
Berekenen is krimpen.
In het onbekende stappen
keer op keer op keer
is de enige weg
waarop het onmogelijke wordt geboren.
Je bent niet geroepen om te wandelen waar anderen al gegaan zijn.
Je bent geroepen om te smeden waar nog niemand durfde te gaan.
Dus ga —
ga de mist in,
de brullende storm tegemoet,
de ondraaglijk open hemel in...
Grootsheid wacht daar,
net voorbij wat je denkt te kunnen overleven.
En jij —
jij bent gemaakt voor dit.